zaterdag 21 januari 2017
Donderdagavond werd in de kantine van DEV-Arcen de tweede workshop Fairplay gegeven door twee medewerkers van de Anne Frank Stichting. Het was de tweede in een serie van drie. De laatste vindt aanstaande donderdagavond plaats in de kantine van Spcl. Irene. De organisatie was in handen van Venloverbroedert, een initiatief dat in 2013 is ontstaan na een conflict tussen twee jeugdteams in de regio Venlo. Het moet normen en waarden bij leden en toeschouwers van de Venlose voetbalverenigingen onder de aandacht te brengen.

Het programma van vanavond werpt de vraag op hoe te reageren op discriminatie en vooroordelen in het algemeen maar zeker ook op het voetbalveld. Vijftien jeugdige aanvoerders van drie Venlose voetbalclubs zijn aanwezig: DEV-Arcen, Blerick en FCV-Venlo. Oud-voorzitter Herman Valckx van DEV-Arcen werpt zich op als gastheer en introduceert Paulien en Guido die leiding geven aan de workshop. Na zijn openingstoespraak tovert hij uit het niets ook nog eens een vijftiental pennen tevoorschijn. De een wat gammeler dan de ander maar ‘t schrijft en daar gaat het toch om wil je je mening aan het papier toevertrouwen. De deelnemers spelen eerst een game waarin ze gekoppeld worden aan een vijftal visuele deelnemers die samen geconfronteerd worden met verschillende situaties die zich in het dagelijkse leven kunnen voordoen en die met vooroordelen en discriminatie te maken hebben. Zo zien we de groep naar een feestje gaan maar Abdullah wordt geweigerd door de uitsmijter omdat hij sportschoenen draagt. Tegelijkertijd loopt er een Nederlander doodleuk met vriendin binnen die ook sportschoenen draagt. Hem wordt geen strobreed in de weg gelegd.

Wachtlijst
Wat doe je? Moet Abdullah andere schoenen aantrekken, spreek je de uitsmijter aan of houd je je mond? De deelnemer moet binnen vijf seconden een keuze maken. “Zo werkt dat in het dagelijkse nu eenmaal ook”, licht Paulien toe. De een is een is dader, de ander een helper en de derde iemand die zijn mond houdt. Een ander onderdeel van de workshop heeft echt met voetbal te maken. De deelnemers worden in drie groepen verdeeld en krijgen per groep een stuk of zes prenten voor hun neus. Hier gaat het meer om gradaties. Wat is erger? Welke prent roept het meest kwetsende beeld op? Op een van de prenten is te zien hoe een menigte ‘Mijn vader zat bij de commando’s, mijn moeder zat bij de SS. Samen verbrandden zijn Joden, want Joden die branden het best’, scandeert. Veel kwetsender kan niet, zou je haast zeggen. Toch zijn de drie groepen unaniem in hun keuze. De prent met een Nederlandse pa met zijn kid die wel tot de club wordt toegelaten en de buitenlandse pa met zijn kid worden op een wachtlijst geplaatst mag zich ‘winnaar’ noemen. Na elk onderdeel van de workshop krijgen deelnemers de kans hun keuze toe te lichten. Lichten ze niks toe, dan stellen Paulien en Guido vragen. Wie wordt er zelf wel eens agressief op het veld en wanneer?

Liever
“Wanneer een tegenstander me weer eens heeft neergehaald, dan trap ik terug”, zegt Siem van FCV. “Wanneer wij iemand neerleggen, dan rapen we haar op, we zijn iets liever op het voetbalveld”, meent een van de drie meiden die aan de workshop deelnemen. Dan volgt het leukste onderdeel van de workshop. Paulien toont een prent van een scheidsrechter die een Marokkaanse speler toebijt dat hij maar terug naar zijn land moet gaan. Guido en Paulien zijn hevig geïnteresseerd in wat de deelnemers van die opmerking vinden. Paulien gaat steeds naast een van de deelnemers staan en vraagt naar zijn of vanzelfsprekend haar mening. Degenen die het ermee eens zijn, dienen zich onverwijld achter de spreker te scharen. Vijftien verschillende meningen en vijftien keer verplaatsen zich deelnemers. Wordt er toch nog een beetje aan lichaamstraining gedaan. De een vindt dat er iets tegen de scheids moet worden gezegd, de ander is van mening dat de KNVB moet worden ingelicht. Of de trainer moet er werk van maken. En kunnen de ouders langs de lijn wellicht iets betekenen? En, zo merkt iemand volledig terecht op: “wat zei die Marokkaan tegen die scheids?” Iedereen heeft wel iets anders te melden. Waar allen het wel over eens zijn is dat er van staken van de wedstrijd geen sprake kan zijn. “Wij willen voetballen”, zo luidt het oordeel.

Leerzaam
De avond wordt afgesloten met de vraag wat de diverse aanvoerders ervan vonden. Daar komt niet al te veel uit. “Gezellig”, is het meest gehoorde antwoord. Toch een beetje armoedig eigenlijk. “Ach, nee”, zegt Paulien. “We hebben ongetwijfeld een bewustwordingsproces op gang gebracht die ze als aanvoerders zullen toepassen en bespreken wanneer hun team met dergelijke kwesties worden geconfronteerd. En daar gaat het toch om. Bovendien zullen de diverse clubs de deelnemers er toch op aanspreken met de vraag wat ze ervan vonden.” Fairplay, the Game. Een amusante en leerzame gebeurtenis die zich afspeelde in de kantine van DEV-Arcen en dat is niet echt een straf. Donderdagavond 26 januari wordt dezelfde workshop gegeven in de kantine van Spcl. Irene. Een must voor iemand die geïnteresseerd is in hoe jongeren denken over discriminatie en vooroordelen en hoe je daar als club mee kunt omgaan. Klik hier voor meer foto’s van de workshop in Arcen.