woensdag 10 februari 2016
Hij verlengde onlangs zijn contract als hoofdtrainer bij Venlosche Boys met twee jaar. Aan het einde van die rit zal hij vijf jaar op de bank van het vaandelteam van de Boys hebben gezeten en is hij nog steeds maar 40 jaar. Roel Sloesen: zondagskind, een supertalentvolle coach of toch gewoon een man die het vanwege zijn passie en gedrevenheid snel ver schopt.
Sloesen is een echte Groot-Venlonaar. Hij komt uit Steyl, is trainer in Venlo en woont in Blerick. Een bakkie leut en een schaaltje met koekjes staan klaar in de Nieuwborgstraat. Zoonlief Jip amuseert zich kostelijk met ma Cristel die gezellig op bed ligt met een dubbele beenbreuk. Een automobiliste keek niet al te best uit. Ze is er gelaten onder. “Ik leg me erbij neer”, zegt ze gevat. En dan ontvouwt zich een successtory, van Groot-Venloos formaat weliswaar, maar toch. Geboren in Steyl. Dus zou je mogen verwachten dat het joch Roel bij de toen nog bestaande club FC Steyl zou gaan voetballen zoals een goed dorpsbewoner betaamt. Niet dus. Het werd Tiglieja. “Omdat mijn broer er ook al voetbalde”, legt Sloesen uit. “Ik heb er altijd met veel plezier gevoetbald. Toen ik vijftien was ben ik alsnog naar FC Steyl’67 gegaan. Daar stond ik een jaar later al in het eerste. Niet dat ik een supertalent was of zo. Daar kwam ik achter toen ik vaker op het middenveld moest spelen. Ik kwam handelingssnelheid tekort omdat ik altijd laatste man gespeeld had.”
Het ging dus crescendo met de ‘voetbalcarrière’ van de jonge Sloesen. Toch kwam daar redelijk abrupt een einde aan. Op zijn negentiende scheurden zijn kruisbanden af en het was gedaan met zijn voetballende loopbaan. Jammer natuurlijk maar het zou de aanzet vormen tot een carrière die hem bepaald geen windeieren zou leggen. Sloesen begon met het trainen van de jeugd bij FC Steyl’67, een stap waar hij in de verste verten geen spijt van zou krijgen. “Alleen al het geven van trainingen”, vertelt Sloesen, “dat vind ik nog leuker dan de wedstrijden zelf. Lekker fanatiek bezig zijn, zien hoe een groep zich ontwikkelt, het smeden van een hechte eenheid, het zijn aspecten van het trainerschap die me enorm boeien.” Sloesen deed ruime ervaring op met het trainen van de jongste jeugd, later ook bij TSC’04, de club die ontstond na de fusie tussen Tiglieja en FC Steyl. Hij behaalde zijn TC3-diploma na vijf jaar zonder papieren te hebben gewerkt. In die jaren werkte hij veelal samen met zijn makker Danny Beurskens. Sloesen: “Toen Grad Xhofleer in 2007 TSC’04 verliet, wilden Danny en ik graag het trainerschap van de selectie op ons nemen maar het bestuur vond ons te jong. Ik was toen een jaar of dertig.”
Doorgroeien
Het was Jan Trienekens, coördinator van de KNVB, die Sloesen ertoe aanzette het hogerop te zoeken en zich meer met voetbal dan met ‘maatschappelijk werk’ bezig te houden. Hogerop in Venlo betekent dat je het moet zoeken bij een club als Venlosche Boys. Dat deed Sloesen dan ook. De club wilde wel in zee met de jonge trainer. Maar er kleefde ook een nadeel aan een trainersdebuut bij Venlosche Boys. “En daar heb ik toch wel even over moeten nadenken. Ik kon er aan de slag als trainer van de D1 en dat was een stapje terug voor mij want bij TSC’04 trainde ik op dat moment de B1. Tenminste, zo dacht ik er aanvankelijk over. Toch heb ik de stap gezet en achteraf bezien is het de juiste beslissing geweest. Ik ben er in 2007 begonnen met een groep met jongens als Rik Polman en Neke Driessen. Ik kan niet ontkennen dat ik mazzel met die lichting had. We hadden een prachtige groep en presteerden goed. Het tweede jaar werkte ik met dezelfde groep die inmiddels naar C-niveau was doorgegroeid. We haalden de kwartfinales van het Top C-Toernooi na in de voorrondes enkele BVO’s te hebben verslagen. Later ben ik trainer van het tweede geworden. Dat heb ik twee seizoenen gedaan.” Het waren de toenmalige jeugdcoördinator van Venlosche Boys, Tim Nabben, en het seniorenbestuur van de club die Sloesen adviseerden ook het TC2-diploma te halen om binnen de club door te kunnen groeien.
Hij volgde de cursus samen met Leon Theuws, de huidige trainer van FCV-Venlo en Ron Janssen, de voormalige coach van Kwiek Venlo in Heythuysen. Met die papieren op zak kreeg Sloesen na twee jaar een kans toen Jay Driessen, trainer van het eerste, de club verliet en ook een tiental spelers uit de selectie aangaf weg te willen of te stoppen. We schrijven inmiddels 2013. Hoewel ook twee trainers van buiten de club op de ontstane vacature reageerden, koos de club toch voor Sloesen die de vereniging als zijn eigen broekzak kende, onder meer al kampioen met de C1 was geworden en goed gepresteerd had met het tweede. “Ik kende de jeugd goed en had ervaring met het tweede. Dus waarom iemand van buiten de club nemen? Ik heb ze ervan overtuigd dat ik het zou kunnen. Of je nu jongens van een jaar of vijftien traint of de hoofdmacht, het maakt niet zoveel uit. Natuurlijk, er komt wel meer bij kijken. Je hebt een grotere verantwoordelijkheid en meer verplichtingen omdat je de club vertegenwoordigt. Maar dat heb ik nooit als druk ervaren.”
Impact
Aanvankelijk was er enige scepsis omtrent de jonge Sloesen als hoofdcoach, zeker vanuit de buitenwacht. Hij draaide echter een uitstekend eerste seizoen, de ploeg deed mee in de top van de tweede klasse en eindigde uiteindelijk als vierde. In het seizoen 2014/2015 liep het wat minder vlotjes maar de formatie kwam nimmer in degradatiegevaar. Venlosche Boys presteert dit seizoen boven verwachting en staat momenteel tweede in de tweede klasse G met een nog steeds zeer jeugdige ploeg. Sloesen: “We vormen een hechte groep die nog hechter is geworden na het overlijden van onze aanvoerder Joey Kohlen het vorig jaar. Dit was een enorme klap. Joey was echt onze aanvoerder die altijd voorop liep. Een geweldige kerel. Nadat bekend werd dat hij bij een eenzijdig auto-ongeluk was omgekomen, zijn we als club in de kantine bij elkaar gekomen. Er waren twee korte toespraakjes en daarna is het twee uur doodstil geweest. Indrukwekkend stil. Het heeft een geweldige impact op de club gehad en heeft het nog steeds. Er zit nog steeds veel rek in de ploeg, zeker in mentaal opzicht en op het gebied van concentratie. Hoever we dit seizoen komen? Aanvankelijk had ik een plek bij de eerste vijf in gedachten, maar we staan nu tweede.
Ik denk dat we voor een plaatsje bij de eerste drie moeten gaan, dan speel je nacompetitie.” Sloesen hoopt op weinig verloop binnen de huidige selectie om zo volgende stappen te kunnen maken. Ook hoopt hij stiekem op de terugkeer van twee spelers die het hogerop zochten. In het nabije verleden verruilden Rik Polman en Youri Sprengers de club voor respectievelijk Fortuna Sittard en Beerschot. Sloesen: “Natuurlijk gun ik iedereen het allerbeste maar wanneer ze het daar niet redden, is het voor hen wellicht een overweging om terug te keren en hier samen met deze getalenteerde groep iets moois neer te zetten. Samen kunnen we prestaties neerzetten die je altijd zullen bijblijven.”
Gezinsleven
Sloesen verdient zijn brood als strategisch marketing & communicatieadviseur bij DIM Reclamebureau in Tegelen. Daarnaast besteedt hij wekelijks pakweg twintig uur aan zijn cluppie. Is er nog wel tijd voor een gezinsleven? Temeer omdat er een tweede telg op komst is? Sloesen: “Natuurlijk zijn gezin en werk belangrijk voor me. Het zijn hoofdzaken in mijn leven. Maar voetbal is dan toch op zijn minst ‘hoofdbijzaak’. Ik ben een gelukkig en tevreden mens en heb voldoende tijd om met mijn gezin door te brengen. Ik breng Jip elke dag na het eten naar bed en ik heb elke vrijdagmiddag vrij om iets leuks met hem te doen.” Ook Cristel klaagt niet over de drukke bezigheden van manlief. “Toen hij nog met opstellingen of andere dingen voor de D1 van de Boys bezig was, dacht ik wel eens ‘nou, nou Roel, moet dat nu, het is maar de D1 hoor’. Maar het is gewoon zijn enorme gedrevenheid en passie, toen en nu nog steeds.
Maakt niet uit of het om jeugdspelertjes gaat of spelers van de selectie. Hij heeft inderdaad een drukke baan, steekt veel tijd in het voetbal maar ook in ons gezinsleven. Tijdens de voetballoze zomerstop is het een maand leuk en dan begin ik me langzaam maar zeker af te vragen wanneer de competitie weer begint.” Rest nog de vraag hoe het verder moet wanneer Venlosche Boys onverhoopt mocht promoveren. Is de ploeg er al aan toe? En de trainerspapieren die Sloesen in zijn bezit heeft, volstaan niet om ook op eersteklasse niveau te trainen. “Ik denk dat we als club ook dat niveau wel aankunnen. Zeker als deze groep bijeen blijft. Het eerste jaar krijg je als trainer dispensatie en dan heb ik de tijd het benodigde diploma te halen. Als ik toegelaten wordt voor TCI zou ik daar wel voor gaan. Voor nu gaat het allemaal goed. Heerlijk om bij deze mooie club met een prachtige groep te trainen. Mijn vader en moeder zijn wekelijks present en ook Cristel en Jip komen steeds vaker. En dat is machtig mooi.” (©sportinvenlo.nl, met dank aan Jeu Lücker Fotografie)
