zondag 20 november 2016
Het afgelopen seizoen pakte HBSV het kampioenschap in de vierde klasse E en promoveerde naar de derde klasse. Het was 24 jaar geleden dat de Hout-Blerickse club nog eens op dat niveau uitkwam. De promotie was mede een verdienste van aanvaller Moreno Walda die er vrolijk op los scoorde. Ook dit seizoen pikt de spits weer de nodige treffers mee. De Blerickenaar voelt zich op zijn gemak op sportpark Schansheide en voelt er weinig tot niets voor om de club waar hij zijn hele voetbalcarrière al speelt, de rug toe te keren. Bovendien wordt de voetballer niet achtervolgd door grootheidswaanzin. “Wie zou er bij mij moeten aankloppen”, vraagt hij zich af.

Je zult Moreno Walda niet snel hangend op een bank, slempend en paffend voor de tv aantreffen. De 22-jarige spits heeft wel andere dingen aan zijn hoofd. Sport, sport en nog eens sport en studie vanzelfsprekend. Walda traint met HBSV, speelt zijn wedstrijden in de hoofdmacht en mag graag hardlopen in zijn spaarzame vrije tijd. De halve marathon van de Venloop bijvoorbeeld. Daarnaast volgt hij een studie fysiotherapie, loopt in het kader van die studie stage bij het Performenz Instituut in Venlo en heeft een parttime baan bij Health & Racket in Blerick. Geen tijd derhalve voor een vriendin? Jawel hoor. Jamy heet ze. Ook zij zit in de sportieve branche en volgt een opleiding Sport, Recreatie en Toerisme in Roermond. Walda woont nog bij zijn ouders in de Blerickse wijk De Vossener. Trouwen of samenwonen komt nog niet bij hem op. “Jamy en ik studeren nog, dus financieel is het niet aantrekkelijk om samen te gaan wonen. We hebben beiden geen vast inkomen. Ik heb het thuis prima naar mijn zin. Ik hoef geen boodschappen te doen of te koken en kan me volledig op mijn studie richten. Mijn ouders vinden dat prima.”

Een van die ouders is pa. Pa heet John. En laat John nu net voorzitter zijn van de voetbalafdeling van HBSV. Toch was pa John niet de reden voor Moreno om op vijfjarige leeftijd uitgerekend bij HBSV te gaan voetballen. “Nee hoor”, vertelt Walda. “Mijn vriendjes en schoolgenoten voetbalden allemaal bij HBSV. De meeste jongens uit De Vossener gingen naar Hout-Blerick. Jongens uit het centrum van Blerick voetbalden veelal bij SV Blerick.” Het ging de jongeling prima af bij de groenwitten. Hij begon bij de F-jes en hij stoomde daarna door naar de A-jeugd, steeds op het hoogste niveau. En dan komt de hoofdmacht in beeld. Onder Roland Heger, thans coach van FCV-Venlo, maakte Walda zijn debuut. Hij zat aanvankelijk op de bank maar kreeg ook speelminuten als invaller. Zijn echte debuut maakte hij onder Rob Jacobs. De overstap van de A-jeugd naar het eerste team verliep bepaald niet vlekkeloos. Hij kreeg te maken met lichte blessures en natuurlijk niveauverschil. Walda: “Ik was de hoofdklasse van de A-jeugd gewend. In de vierde klasse was het een ander verhaal. Het was allemaal een stuk fysieker en sneller. Bij de A-jeugd kon ik een en ander nog wegpoetsen door mijn lengte, maar in de vierde klasse werkte dat niet. Ik moest me wapenen tegen fysiek sterke verdedigers. Het heeft even geduurd voor me dat lukte.”

Teamspeler
Het laatste anderhalve seizoen gaat het Moreno voor de wind, om maar eens een understatement te gebruiken. Hij scoort alsof het niets is en HBSV vaart er meer dan wel bij. Toch heeft de spits wel realiteitszin. Hij beseft als geen ander dat hij afhankelijk is van een team in het algemeen en van vleugelspitsen in het bijzonder. Wat dat betreft is hij een geluksvogel. “Ik sta veel met mijn rug naar het doel en dan ben je afhankelijk van diepteballen en vleugelspelers en niet zozeer van individuele acties. Het is echt super om met vleugelspitsen als Danny Kraus en Stan Hovens te mogen spelen. Het is natuurlijk ook aan die jongens te danken dat ik zoveel scoor.” Walda is nog maar 22, scoort veel en zou derhalve in de belangstelling van andere clubs kunnen staan. Vreemd genoeg heeft de spits daar nauwelijks oren naar. Hogerop, nog hogerop, de absolute top bereiken. Het is de droom van elke sporter. Niet voor Walda die kennelijk een portie realiteitszin in huis heeft die anderen vreemd zijn. “Wanneer ik een echte topper zou zijn, was ik allang benaderd door VVV of zo. Waar mijn top ligt? Mijn gevoel zegt dat ik mijn top als voetballer zo’n beetje bereikt heb. Ik speel nu een seizoen of vier in het eerste en de eerste twee jaar had ik het niet gemakkelijk. Ik zie me niet snel bij HBSV vertrekken. Het is een kwestie van clubliefde maar ook van je eigen beperkingen kennen. Ik ben niet kopsterk en heb een zwak rechterbeen. Ik ben sterk aan de bal, heb scorend vermogen maar bovenal ben ik een teamspeler. Wat dat betreft voel ik me hier op mijn plaats. Ik doe ook gewoon vrijwilligerswerk bij HBSV. Ik ben zes jaar jeugdleider geweest en ‘s zaterdag sta ik gezellig achter de bar.”

Middenstip
Hoogtepunt tot dusver in zijn carrière was natuurlijk het kampioenschap dat hij en zijn team het afgelopen seizoen behaalden in de vierde klasse E. Promotie was het gevolg en na 24 jaar mag HBSV zich weer derdeklasser noemen. VVV’03 leek lange tijd spelbreker te zijn maar uiteindelijk werd het kampioenschap toch met grote overmacht binnengehaald. Walda: “Dat was een hele opluchting. We wilden dolgraag. VOS en Kwiek waren ons al voorgegaan. Nu was het onze beurt. Het mooiste was nog dat ook ons tweede kampioen werd. Dat maakte het feest nog grootser. De spelers van het eerste en tweede kunnen uitstekend met elkaar overweg. We zijn als het ware een grote vriendengroep. Dat maakt de basis ook een stuk breder.” Onderwijl draait het best lekker bij HBSV in de derde klasse C. Handhaven lijkt niet echt een probleem te zijn. De ploeg bekleedt momenteel een plekje in de goede middenmoot. En ook voetballend kunnen de mannen van trainer/coach Tim Nabben probleemloos mee. Walda is vooral blij met het feit dat er eindelijk weer gevoetbald kan worden. “In de vierde klasse groeven veel ploegen zich tegen ons in. Dat was niet leuk. Wanneer je tijdens een lange aanval ergens de bal onverhoopt verloor, kon je weer opnieuw beginnen. Dit seizoen is alles anders. We zijn onervaren. De meeste jongens hebben nog nooit op dit niveau gespeeld. Je speelt tegen meer voetballende ploegen, krijgt meer ruimte waardoor vaak open wedstrijden ontstaan. Dat vind ik wel lekker. Tot dusver hebben we voor geen enkele ploeg echt onder hoeven te doen, maar we moeten wennen. Nu wordt elk foutje direct door onze tegenstander afgestraft. Het is ook een leerproces voor ons, maar handhaven mag geen probleem zijn.” Alles wat sport gerelateerd is, wekt de interesse van Walda. Hij kijkt graag naar Studio Sport, PSV is zijn favoriete ploeg en Robben en Zlatan zijn voetballers die zijn goedkeuring weg kunnen dragen. Hij vergelijkt zijn eigen speelstijl met die van Luuk de Jong. Alleen op een net iets lager niveau natuurlijk. Maar Walda is vooral een teamspeler waarvan het hart op de middenstip van het hoofdveld van HBSV ligt. (©sportinvenlo.nl)