zondag 1 januari 2017
Het is haar grote droom. Met volleybal haar geld verdienen. En dat kan alleen maar in het buitenland. Dus gaat ze er volledig voor. De Venlose Eke Denessen is vijftien jaar jong, opgenomen in de selectie van het nationaal jeugdvolleybalteam tot en met 17 jaar en speelt in de tweede divisie bij het belofteteam van Peelpush. Toch realiseert ze zich dat het uitkomen van een dergelijke droom maar voor zeer weinigen is weggelegd en dus bouwt ze ook een zekerheid in door haar studie zeer serieus te nemen.

Eke kreeg het volleybal met de spreekwoordelijke paplepel ingegoten. Ma speelde volleybal en pa Marc was coach bij, onder andere, Reuver, Panningen, Velden en ook bij haar huidige club Peelpush. Als zesjarige zette ze haar eerste schreden op het volleybalpad bij het Venlose Civitas. Daar speelde ze enkele jaren totdat ze twee jaar geleden de overstap naar het meisjes A-team van Set Up maakte. Een jaar later debuteerde ze in de hoofdmacht van de Meerlose club in de eerste klasse. Om een stapje hogerop te komen, trainde ze daarna bij Peelpush en VC Velden maar ze koos uiteindelijk voor Peelpush. Eke: “Ik kon in het tweede van VC Velden terecht als eerste spelverdeelster maar mijn voorkeur ging toch naar Peelpush uit omdat er veel leeftijdsgenoten spelen en het eerste team op het allerhoogste niveau speelt. Doorgroeien is bij deze club mogelijk. Nu moet ik wel concurreren met een andere spelverdeelster.” Tot dusver kreeg Eke nog geen speelminuten bij het eerste, ze zat er wel al eens op de bank. Een vreemde gewaarwording voor het talent. “Ik heb altijd tegen die meiden opgekeken”, vertelt ze, “en het jaar ervoor was ik er nog ballenmeisje en nu sta je er zelf tussen. Mijn ouders waren hartstikke trots en ik ook.”

Eke is spelverdeelster in het tweede team van Peelpush, een rol die haar op het lijf is geschreven. Letterlijk want met een lengte van 1.75 meter is Eke, zeker voor haar leeftijd, niet klein maar in een wereld die volleybal heet is ze bepaald geen ‘grote meid’. En de groei is er inmiddels een beetje uit. “Mijn vader heeft me altijd voorgehouden dat ik alleen als spelverdeelster in het volleybal zou kunnen slagen. Dat was mijn enige kans. Hij heeft gelijk gekregen.” Peelpush 2 speelt in de tweede divisie en neemt daarin momenteel de tweede plek in. Het lijkt niet waarschijnlijk dat iemand als Eke met een torenhoge ambitie lang genoegen zal nemen met een plek in het reserveteam van hoogvlieger Peelpush. Het antwoord is echter verrassend. “Daar ben ik nog niet aan toe”, zegt Eke. “Ik moet nog zoveel leren. Een plaatsje in het hoogste team is nu nog veel te hoog gegrepen. Misschien over twee jaar. Misschien.”

Papendal
Sinds juni 2016 is Eke opgenomen in de selectie van het nationaal jeugdvolleybalteam, tot en met 17 jaar. Leuk natuurlijk maar het schept wel verplichtingen. Twee maal per week reist ze af naar Papendal om er te trainen. Niet alleen verplichtingen voor Eke, ook pa moet aan de bak. Eke is pas vijftien en beschikt derhalve niet over een rijbewijs. Dus rijdt vader Marc elke maandag en woensdag om 16.00 uur met zijn dochter naar Papendal waar Eke van vijf tot acht traint. De vraag luidt natuurlijk of pa zich niet drie uur helemaal te pletter verveelt? “Nee hoor”, lacht Eke, “hij werkt af en toe in het restaurant op het complex, kijkt naar andere sporten of gaat een stuk hardlopen. Natuurlijk is het voor mij belangrijk dat hij het doet. Af en toe valt mijn moeder in. Mijn jongere zus speelt hockey bij VHC en haar brengen ze ook altijd. Ze hebben zelfs een goedkopere dieselauto aangeschaft.”

Terwijl Eke zich focust op haar volleybalcarrière, richt ze zich ook op haar studie. Elke sporter hoopt de top te bereiken, lang niet elke sporter bereikt zijn of haar doel. Zaken waar terdege rekening mee moet worden gehouden. En dat weet Eke als geen ander. “Ik wil graag het hoogste bereiken en dat is voor mij mijn geld met volleybal verdienen en in het nationale team spelen. Daar train ik ook keihard voor. Twee keer per week in Papendal en drie keer bij mijn club Peelpush. Maar ik richt me ook op mijn studie op het Den Hulster College in Venlo waar ik Engelstalig VWO volg. Dat is best wel zwaar. Gelukkig denkt de school volop mee. Ik zit nu in het derde jaar en ik kan sommige vakken als gym en handvaardigheid laten vallen. Ik praat er vaak met mijn vader en moeder over en weet dat ik mijn studie moet afmaken, mocht het ergens fout gaan. Dat kan natuurlijk altijd.”

Beachvolley
De boog hoeft niet altijd gespannen te staan, zo ervoer Eke afgelopen zomer toen ze met Emma Jenneskens, oud ploeggenote bij Set Up, een team vormde en deelnam aan verschillende beachvolleybaltoernooien en ook zesde werd met haar partner tijdens het NK Jeugd Beachvolleybal. “Dat was een superleuke ervaring. Je wordt er ook sterker van omdat je op zand speelt. Later zijn we nog met een hele groep tien dagen op trainingsstage naar Salou geweest. Een mooie ervaring en een leuke manier om de zomer te overbruggen.”

Volleybal is haar leven. Maar nu even niet. Kerst, Nieuwjaar, ze heeft even vakantie want ze hoeft de zaal niet in omdat de trainingen stil liggen en ook op het schoolplein is het muisstil. Eke: “Dat heb ik echt wel even nodig ja. Even rust nemen. Toch begint het weer te kriebelen. Het zit nu eenmaal in mijn systeem. Het is niet altijd even simpel, zeker niet om je sociale contacten te blijven onderhouden. Mijn vriendenkring is de laatste jaren een stuk gekrompen. Ik heb vaak gewoon geen tijd. Mijn beste vriendinnen snappen dat en accepteren het.” (©sportinvenlo.nl)